Kościół Podwyższenia Krzyża Świętego (wcześniej pod wezwaniem Świętego Jana Chrzciciela) znajduje się w południowo-zachodniej części miasta w sąsiedztwie obwarowań. Pierwsze wzmianki o kościele możemy odnaleźć w pismach Henryka Brodatego z 1209 roku. Początkowo była to prawdopodobnie drewniana budowla. Warto również zauważyć, że w 1376 roku Ścinawa była siedzibą archiprezbiteriatu. Obecny gotycki kształt pochodzi z XV wieku (na zworniku sklepienia znajduje się data 1491 rok).

W 1477 roku zakon Świętego Ducha otrzymał kościół z prawem patronackim od księcia Konrada Białego. Natomiast zabudowania należące do kościoła zostały przejęte wcześniej (po zniszczeniu przedmieścia głogowskiego - zawierającego siedzibę klasztorną i szpital - przez Husytów). Z powodu kasacji Zakonu Szpitalników, rozpoczętej w 1510 roku, majątek należący do szpitala był wyprzedawany (zakon posiadał kościół do 1522 roku). Od 1534 roku kościół był świątynią ewangelicką.

Wieża kościoła była odbudowywana dwukrotnie - pierwszy raz po najeździe Szwedów w latach 1668 - 1669, drugi raz, gdy spłonęła w 1801 roku a rok później została odbudowana. Dzisiejszą postać kościół uzyskał w latach 1869 - 1872. W roku 1938 wyremontowano dach. Natomiast zniszczenia spowodowane II wojną światową wymusiły kolejne odbudowy - w 1947 roku oraz w latach 1959 - 1960. Pomimo zniszczeń do dziś przetrwały płyty i epitafia na ścianach kościoła. Wokół kościoła znajduje się nieczynny cmentarz (aktualny cmentarz został on przeniesiony na ulicę Polną).

W 1945 roku powstała polska administracja, co spowodowało napływ osadników. Po odzyskaniu kościoła potrzebne były kolejne procesy odremontowań (kolejna naprawa dachu, remont zniszczonego ołtarza, itp.). Po ostatecznej przebudowie kościół został ponownie poświęcony. W 1974 r. czworoboczną wieżę zwieńczono hełmem wzorowanym na hełmie XVII-wiecznym, który nawiązywał do gotyckiego pierwowzoru.